Prostatitis is een ziekte van het mannelijke voortplantingssysteem. Het komt het meest voor bij mannen van middelbare leeftijd. Er zijn respectievelijk verschillende soorten van deze ziekte en u kunt er om verschillende redenen ziek van worden. Sommige patiënten oefenen thuis antibiotische behandeling van prostatitis uit zonder een arts te raadplegen. Dit is het niet waard om te doen. Welke antibiotica te drinken voor prostatitis, adenoom, de dokter weet beter dan jij. Voordat u met de behandeling begint, is het erg belangrijk om te weten wat prostatitis is.
Deze ziekte treedt op bij een ontsteking van de organen van het urogenitale systeem van een man. De behandeling wordt voorgeschreven door de arts, rekening houdend met de vele individuele kenmerken van de patiënt.
Dergelijke activiteiten worden uitgevoerd wanneer genezing onmogelijk is zonder een antibioticakuur. Behandeling met antibiotica is niet altijd mogelijk.
Prostatitis kan van twee soorten zijn: niet-bacterieel en bacterieel. Antimicrobiële geneesmiddelen kunnen prostatitis van niet-bacteriële aard niet genezen.
De indicatie voor behandeling met antibiotica is een aanhoudende acute bacteriële infectie van de prostaatklier. Om te bepalen hoe de ziekte moet worden behandeld, schrijft de arts de nodige tests voor.
Niet-infectieuze ontsteking van de prostaatklier
Er is geen toename van het aantal witte bloedcellen en de kweektank is negatief. Ook wel chronische bekkenpijn genoemd.
Symptomatische behandeling wordt uitgevoerd. Als de patiënt een positieve tuberculosetest heeft, wordt hij overgebracht naar de afdeling urologie van de tbc-apotheek.
Prostaattuberculose
Een diagnostische conclusie wordt getrokken op basis van een biopsie van de prostaatklier. Prostaattuberculose ontwikkelt zich vrij acuut. De patiënt klaagt over zwakte, lichte koorts en malaise
Infectieuze vorm van prostatitis
Met een toename van het aantal witte bloedcellen (meer dan 25). Dit duidt op een infectieuze prostatitis.
In een dergelijke situatie wordt antibiotische therapie gebruikt. Een dag na de diagnose wordt een antibioticum voor prostatitis voorgeschreven.
Het medicijn wordt gekozen vanwege de grootste gevoeligheid van pathogenen ervoor. U kunt antibiotica drinken met een breed werkingsspectrum. Als de resultaten van de behandeling niet worden waargenomen, wordt een zaaibak genomen en worden medicijnen met een meer gericht werkingsspectrum voorgeschreven.
antibiotica
Onthoud dat er niet voor alles tegelijk antibiotica is. De antibiotica die u neemt, moeten op de lijst van effectieve antibiotica staan.
Zelfmedicatie is niet nodig, prostatitis kan niet zo worden genezen, het verergert de situatie alleen maar. Het is noodzakelijk om de meest effectieve medicijnen te kiezen.
De dosis en de duur van de kuur hangen af van de ernst van het beloop van de ziekte. Meestal worden antibiotica met een breed werkingsspectrum gebruikt voor prostatitis en adenoom. De behandeling duurt gemiddeld een paar maanden.
Therapie
Warmtetherapie en prostaatmassage kunnen alleen worden uitgevoerd als tuberculose is uitgesloten, omdat ze bijdragen aan de verergering van het beloop van deze ziekte.
Antidepressiva en sedativa worden gebruikt tijdens gevorderde prostatitis, die een aanzienlijke verstoring van het normale leven van de patiënt veroorzaakt en bijdraagt aan depressie. De arts kiest zelf welke antibiotica hij moet nemen voor prostatitis.
Naast micro-organismen kunnen schimmels ook prostatitis veroorzaken. Daarom kan de arts antimicrobiële geneesmiddelen voorschrijven voor de behandeling van niet-bacteriële prostatitis en ongecompliceerde infecties.
Classificatie van medicijnen
Er zijn verschillende klassen geneesmiddelen voor de behandeling van bacteriële prostatitis. Fluoroquinolon is tegenwoordig het meest effectief.
Ze zijn vooral goed in het genezen van de bacteriële vorm van prostatitis. Neurotoxisch en fototoxisch. Gebruik als tuberculose volledig is uitgesloten.
Deze categorie geneesmiddelen wordt gebruikt voor de behandeling van alle vormen van tuberculose; ze kunnen niet worden gebruikt als de patiënt nog niet is gekweekt voor tuberculose.
Antituberculosetherapie omvat ten minste vier geneesmiddelen. Behandeling met één medicijn zal alleen resistentie tegen tuberkelbacillen veroorzaken. Dit is beladen met de manifestatie van een chronische vorm van tuberculose, een uiterst gevaarlijke, onbehandelbare tuberculose van het voortplantingssysteem.
Als, wanneer een patiënt een significante verbetering heeft na het nemen van fluoroquinolonpreparaten, na een paar maanden van het annuleren van de cursus, een terugval wordt waargenomen, dan is het noodzakelijk om contact op te nemen voor een nauwkeuriger onderzoek, door een tuberculinetest in een gespecialiseerde instelling in te stellen - een tuberculose-apotheek.
Het gebruik van tetracyclines is recentelijk aanzienlijk afgenomen als gevolg van de ontwikkeling van resistentie daartegen bij de meeste stammen van pathogene micro-organismen.
De groep penicillines van vandaag wordt vertegenwoordigd door modificaties van amoxicilline met toevoeging van clavuaanzuur, die het grootste antibacteriële effect hebben.
Het beste antibioticum - een antibioticum van de macrolidegroep wordt niet vaak gebruikt bij de behandeling van prostatitis. Voordelen: lage toxiciteit, hoge activiteit tegen mycoplasma en chlamydia. Het wordt in apotheken verkocht onder de namen claritromycine en azithromycine. Nu weet u welke antibiotica worden gebruikt om prostatitis te behandelen.
Onthoud dat effectieve antibiotica antibiotica zijn waartegen de micro-organismen niet resistent zijn. Niet alle antibiotica kunnen dit. Hiermee moet rekening worden gehouden bij het bepalen van het verloop van de behandeling.
Voor de behandeling van acute bacteriële prostatitis is het het beste om fluoroquinolonen, aminoglycosiden en macroliden te gebruiken. Er worden ook meer dan twee antibiotica voorgeschreven om ontstekingen sneller te verlichten.
Zorg goed voor jezelf en stel de behandeling niet uit. Gezondheid is tenslotte de enige voor het leven! Gebruik alleen gekwalificeerde medische hulp en gebruik geen zelfmedicatie.